Γιατί να κατεβαίνουμε σε αγώνες;

Ένα πολύ συχνό θέμα που απασχολεί πολλούς αθλούμενους, αθλητές και μη, είναι το αν υπάρχει λόγος να κατεβαίνει κανείς στους αγώνες. Αυτό το ερώτημα τις περισσότερες φορές προκύπτει από την πεποίθηση ότι η επίδοση δεν είναι αρκετά καλή για να είναι ανταγωνιστική ή ακόμα και ότι οι αγώνες είναι πολύ ανταγωνιστικοί από μόνοι τους. 

Όμως, μόνο με τον αγώνα μπορούμε να πετύχουμε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα στον αθλητισμό και στη ζωή μας. 

1. Τη συνάντηση και το παιχνίδι

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνική συνάντηση του Αγώνα για να μπορεί να υπάρχει και το «παιχνίδι». Πολύ συχνά η συνάντηση της Κυριακής -που σπάει την εργασιακή μας μονοτονία- είναι η στιγμή για να γνωριστούμε και να περάσουμε όλοι μαζί καλά, κυνηγώντας τα προσωπικά όριά μας και ενισχύοντας τα συλλογικά αισθήματα της ομάδας. Έτσι εμπνέουμε ο ένας τον άλλο/η ανατροφοδοτώντας την όρεξή μας για άθληση.

Είναι πολύ ωραίο να γνωρίζουμε μέσω του αθλήματος όλο και περισσότερους συναθλητές και να πλαισιώνουμε όλο και περισσότεροι το άθλημα που επιλέξαμε. Πόσο μάλλον στα ατομικά αγωνίσματα όπως το τρέξιμο όπου η ύπαρξη της κοινότητας είναι ό,τι πιο ζωντανό στην άθληση εντός της πόλης και της ατομικιστικής κοινωνίας.

2. Το ρεκόρ

Ο αγώνας είναι η προγραμματισμένη στιγμή προπονητικά, να έχουμε την καλύτερη δυνατή επίδοση. Είναι η στιγμή που εμείς και πολλοί άλλοι θα βρεθούμε στον ίδιο χώρο για τον ίδιο λόγο, το προσωπικό ρεκόρ. Tο Hype αυτής της συλλογικής συνθήκης από μόνο του μπορεί να ενεργοποιήσει αυτούς τους ψυχολογικούς παράγοντες που χρειάζεται για να πετύχεις αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο. Το αίσθημα της προσωπικής επιβράβευσης μετά είναι μοναδικό. Όσοι το δοκίμασαν το επιβεβαιώνουν.

Γιατί κάποιος να θέλει να κάνει ρεκόρ;

Το ρεκόρ είναι μία προσωπική διαδικασία αυτοβελτίωσης. Είναι η πιο χαρούμενη στιγμή μιας διαδικασίας συνεχούς προσπάθειας και η στιγμή που καταγράφεται η βελτίωση. Είναι κάτι πάρα πολύ προσωπικό που δεν μπορεί να συγκριθεί εφόσον οι συνθήκες που το δημιουργούν είναι επίσης προσωπικές.

Στον αθλητισμό το προσωπικό ρεκόρ είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση του προσωπικού μας κόπου. Είναι το ορόσημο που σηματοδοτεί το τέλος μια αθλητικής διαδικασίας αλλά και την αρχή μια άλλης, το επόμενο "σκαλί" σε μια σκάλα που δεν τελειώνει.

Από την άλλη το ρεκόρ δεν πρέπει να είναι ο αυτοσκοπός. Σημασία έχει να αγαπήσεις τη διαδικασία. Διαφορετικά έχεις καταδικαστεί να κυνηγάς νούμερα μέσα σε μια εξαντλητική και άχαρη ρουτίνα. Το ρεκόρ είναι ένα έπειτα από αμέτρητες ώρες χτισίματός του.

3. Το Mindset

Bγες από τη ζώνη άνεσης σου και μάθε να βάζεις στόχους, να δουλεύεις και τέλος λάβε την ικανοποίηση. Οι αγώνες μπορούν να λειτουργήσουν σαν μια αλληλουχία μικρών στόχων μέσα στην αθλητική χρονιά. Θα σε βοηθήσουν να φτιάξεις το πρόγραμμα σου, να έχεις κίνητρο και σκοπό. Αργότερα θα κοιτάς το ημερολόγιο των επιτευγμάτων σου για να θυμάσαι από που ξεκίνησες και πάντα θα αισθάνεσαι καλύτερα. Το ίδιο μοτίβο ισχύει σε όλους τους στόχους της ζωής μας, μέσα στην καθημερινότητα του ανταγωνισμού και των αμέτρητων εμποδίων. Ευτυχώς όμως στον αθλητισμό μπορούμε να απολαύσουμε όλη τη διαδικασία και όχι μόνο το αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει νικητής στα ατομικά αγωνίσματα, η μόνη νίκη είναι η βελτίωσή σου. Πάντα θα υπάρχουν γρηγορότεροι και δυνατότεροι. Και για αυτό δεν έχει αξία η σύγκριση με αυτούς.

Η αναγνώριση των πρώτων είναι σημαντική και αξίζει την προσοχή μας για λόγους σεβασμού της προσπάθειας και για λόγους έμπνευσης. Αλλά μέχρι εκεί, το υπόλοιπο είναι προσωπικό κομμάτι για τον καθένα. Οι δυνατότεροι μας εμπνέουν, οι πιο αδύναμοι μας μπουστάρουν να συνεχίσουμε να προσπαθούμε θυμίζοντάς μας από που ξεκινήσαμε. Πάντα όμως οφείλουμε να σεβόμαστε τον συναθλητή μας και να δημιουργούμε συνθήκες συναγωνισμού.

4. Την υπεράσπιση του υγιούς ανταγωνισμού

4. Την υπεράσπιση του υγιούς ανταγωνισμού

Όσοι από εμάς σιχαινόμαστε την τοξική πλευρά του ανταγωνισμού, έχουμε έναν ακόμα λόγο για να αγωνιζόμαστε! Αγώνας σημαίνει να δίνεις το 105%, να βλέπεις στην πράξη τη βελτίωση από την προετοιμασία που έκανες, να κοινωνικοποιείσαι και να γνωρίζεις κι άλλους που έκαναν το ίδιο, να εμπνέεσαι, να συνεργάζεσαι και να κυνηγάς τον παλιό σου εαυτό. Αυτό είναι το αίσθημα που σε γεμίζει όρεξη για ζωή και δημιουργία.

Ας σταματήσουμε να φοβόμαστε την “έκθεση” και την ήττα. Η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού. Όταν μάθουμε να διαχειριζόμαστε την αθλητική συνύπαρξη, όταν σταματήσουμε να συγκρινόμαστε με τους άλλους τότε θα σταματήσουμε να φοβόμαστε τον αθλητισμό και θα προάγουμε την υγιή μορφή του. Αν καταλάβουμε και ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε φορείς του τοξικού ανταγωνισμού με τον φόβο της ήττας, τότε θα απολαύσουμε όλοι το παιχνίδι.

Πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε την έκθεση της αγωνιστικής μας επίδοσης. Πρέπει να σταματήσουμε να συγκρινόμαστε με άλλους. Κάθε σώμα, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει άλλη ρουτίνα, άλλη προπόνηση, άλλα ταλέντα, άλλη όρεξη.

Δεν αθλούμαστε για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μας.